Burada atmaca olarak isimlendireceğimiz yırtıcı kuşlar güvercinlere karşı belli bir av stratejisi izlerler. Bu şu şekilde olur. Atmaca önce düşük irtifada uçarken güvercinlere saldırmayı tercih etmez. Kasıtlı olarak onların etrafında uçar ve onların daha yükseğe çıkmalarını sağlar. Bu yükseklik çıplak gözle görülmeyecek dereceye kadar çıkar bazen. Kendisi önceleri güvercinlerin altında uçarak onların yükselmesini sağlarken yükseldikçe güvercinlerin bulunduğu seviyenin üzerine çıkar ve burada yukarıdan avına kilitlenerek peşinden kovalar ve çok geçmeden de neredeyse 300 km hıza erişerek avını kısa sürede yakalar.Her şey havada olup biter.
Peki bunu neden yapar. Çünkü alçak seviyede kuşa saldırmış olsa, güvercin saldırıyı fark eder etmez kendini güvenli bir yere atacaktır. Ancak yüksek seviyeden yere inene kadar zaten çoktan yakalanır ve saklanma imkanı bulamaz.
Ancak av her zaman bu şekilde gerçekleşmez. Saldıran yırtıcının durumuna göre bazen de her şey gözler önünde yaşanır. Çünkü bazı avlar strateji gerektirmeyecek kadar kolaydır. Örnek vermek gerekirse takla bir güvercinin takla atma anı en savunmasız olduğu andır. Bu zamanı kollamak da bir atmaca için hiç zor değildir.
Peki bunu neden yapar. Çünkü alçak seviyede kuşa saldırmış olsa, güvercin saldırıyı fark eder etmez kendini güvenli bir yere atacaktır. Ancak yüksek seviyeden yere inene kadar zaten çoktan yakalanır ve saklanma imkanı bulamaz.
Ancak av her zaman bu şekilde gerçekleşmez. Saldıran yırtıcının durumuna göre bazen de her şey gözler önünde yaşanır. Çünkü bazı avlar strateji gerektirmeyecek kadar kolaydır. Örnek vermek gerekirse takla bir güvercinin takla atma anı en savunmasız olduğu andır. Bu zamanı kollamak da bir atmaca için hiç zor değildir.
